Εθελοντική αποστολή στο Βιετνάμ

με την ActionAid

Μια 40-μελής ομάδα εθελοντών, η οποία διοργανώθηκε από την ActionAid, για να βοηθήσει στην κατασκευή του παιδικού σταθμού ενός σχολείου στην κοινότητα Lai Chao στο βόρειο Βιετνάμ. Ήμουν μέλος αυτής της ομάδας, περήφανη και ευλογημένη για όλη την εμπειρία και για τους ανθρώπους που γνώρισα.

«ΔΙΝΩ + ΠΑΙΡΝΩ Αγάπη, Ελπίδα, Φως, Χαμόγελα»

Έκθεση φωτογραφίας

Κατά την επιστροφή μου, ένιωσα την ανάγκη να μιλήσω για αυτή την εμπειρία. Μαζί, με δύο ακόμη εθελοντές, τρεις ερασιτέχνες φωτογράφοι, διοργανώσαμε μια φιλανθρωπική έκθεση φωτογραφίας. Η έκθεση είχε μεγάλη επιτυχία και πάνω από 500 άτομα επισκέφθηκαν το Ίδρυμα Κακογιάννη και την έκθεση. Η εκδήλωση πήρε παράταση, ενώ με την οικονομική στήριξη του κόσμου, ξεπεράσαμε τις αρχικές μας προσδοκίες για την οικονομική στήριξη της οργάνωσης ActionAid & του ιδρύματος Φλόγα.

Ταξιδεύοντας στην Μιανμάρ

Σεπτέμβριος, 2014

Προφανώς, ένας λόγος για να παραιτηθείς είναι όταν έχεις βρει μια καλύτερη δουλειά, σωστά? Λοιπόν ... στην περίπτωσή μου, αυτό δεν συνέβη. Αποφάσισα να σταματήσω τη δουλειά μου όταν ένιωσα ότι αυτό δεν θα πήγαινε για πολύ παραπάνω. Ήμουν κοντά στα 30 και ένιωθα την ανάγκη για νέες ευκαιρίες και χώρο για να δημιουργήσω όσα ένιωθα ότι άξιζα και μπορούσα. Η εταιρεία ήταν μεγάλη, αλλά δεν μπορούσε να μου δώσει αυτά που ήθελα. Με την πολύ σημαντική υποστήριξη των φίλων μου, βρήκα την δύναμη και την στιγμή να κάνω το επόμενο βήμα. Και παρόλο που εν μέσω οικονομικής κρίσης, ένιωθα ότι ήταν η καλύτερη απόφαση και ότι όλα θα πήγαιναν καλά. Γύρω στον Αύγουστο, μια φίλη μου με καλεί στην Μιανμάρ, όπου εργάζονταν. Και... να’μαι λοιπόν! 17η Σεπτεμβρίου 2014, περιμένω στην Πύλη 9, κρατώντας τα εισιτήριά μου για ένα ταξίδι δύο μηνών, σε μια χώρα που μέχρι πριν λίγο δεν ήξερα που πέφτει στον χάρτη. Μετά από 14 ώρες, έφτασα στο αεροδρόμιο της Yangon. Για πρώτη φορά στη ζωή μου ... Δεν έχω κανένα σχέδιο και καμία ιδέα τι να κάνω μετά. Ήξερα μόνο ότι είχα την ευκαιρία να περάσω δύο μήνες για να κάνω γιόγκα και να ασχοληθώ με την φωτογραφία.

"Από το Μυανμάρ ... με την αγάπη"
Προσωπικό Project

Τις πρώτες μέρες αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι οι βιρμανοί άνθρωποι είναι πολύ ευγενικοί και ανοιχτοί. Αυτό με έκανε να θέλω να μάθω περισσότερα την κουλτούρα και τη θρησκεία τους... Αγάπη, τι σημαίνει για τους ανθρώπους της Βιρμανίας; Και αυτή ήταν η αρχή του πρώτου μου φωτογραφικού έργου. Βγήκα στους δρόμους μαζί με το σημειωματάριό μου και την κάμερά μου και ρωτούσα. 100 απαντήσεις από τους ανθρώπους της Μυανμάρ στην ερώτηση «Τι σημαίνει Αγάπη;». Άνθρωποι από την Yangon, το Mandalay, την Inle Lake και το Bagan. Τον Δεκέμβριο του 2014, το έργο ολοκληρώθηκε σε μια έκθεση φωτογραφίας στο Union Bar, στο κέντρο της πόλης. Ένα από τα λίγα μπαρ της Yangon. Οι περισσότερες από τις φωτογραφίες που παρουσιάστηκαν πωλήθηκαν για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Eton House Preschool

Δάσκαλα Αγγλικών

Τις πρώτες εβδομάδες προσπαθώ να συνηθίσω τη νέα μου ρουτίνα. Τις πρώτες μέρες γνώρισα μια δασκάλα Ισπανικών από την Κούβα και ξεκινήσαμε να κάνουμε παρέα. Πάντα ήθελα να γίνω δασκάλα. "Λοιπόν, και γιατί δεν το κάνεις" μου είπε μια μέρα. Επέστρεψα στο δωμάτιό μου και άρχισα να κάνω αιτήσεις για θέσεις καθηγητών Αγγλικών στα σχολεία της Yangon. Ιανουάριος 2015, "Δεσποινίς Βερλή, θα θέλαμε να σας προτείνουμε την θέση της δασκάλας  Αγγλικών στο σχολείο μας!".

My GReek sUMMER #GRummer

Προσωπικό Project

Είναι μια δραματική φάση για την ελληνική οικονομία. Έχω έρθει στην Ελλάδα για τις καλοκαιρινές μου διακοπές και αισθάνομαι παντού τον φόβο για το μέλλον.

Δεν νομίζω ότι αυτό αξίζει σε κανέναν και ούτε στην Ελλάδα. Δεν πιστεύω πραγματικά ότι πρέπει να είμαστε σε αυτή τη θέση τώρα. Όχι με όλη αυτή την ομορφιά γύρω μας. Είμαι στη Λευκάδα, σε ένα υπέροχο βουνό. Και νιώθω δάκρυα στα μάτια μου. Αυτή είναι η στιγμή που εμπνεύστηκα το GRummer, μια σειρά οπτικοακουστικού υλικού για την ομορφιά του ελληνικού καλοκαιριού. Το #GRummer είχε 12.000 “click” τις πρώτες μέρες και έχει δημοσιευθεί σε διάφορες ιστοσελίδες.

1ο βραβείο στην Μπιενάλε της Φλωρεντίας
Για το έργο "Από τη Μιανμάρ ... με αγάπη", Διεθνή Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης, Biennale 2015

Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι θα μπορούσα ποτέ να συμμετάσχω σε μια τέτοια διοργάνωση. Στην πραγματικότητα, είμαι εδώ επειδή φίλοι πίσω στη Μιανμάρ πίστευαν σε μένα, και με στήριξαν. Ο μικρός Markus μου έδωσε ένα φάκελο και μου ευχήθηκε καλή επιτυχία! Δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Το ίδιο όταν η επιτροπή της Μπιενάλε ανακοίνωσε το 1ο βραβείο και στην συνέχεια το όνομά μου.

Frontier Myanmar Magazine
Editorial Photographer

Στην επιστροφή μου από την Ιταλία το γραφείο μετανάστευσης στο αεροδρόμιο της Myanmar διαπίστωσε ότι το διαβατήριό μου έληγε σε 6 μήνες και έτσι αρνήθηκαν την είσοδό μου στη Μιανμάρ. Η μόνη επιλογή ήταν να με στείλουν πίσω στην Ταϊλάνδη. Ήμουν φοβισμένη και παρακαλούσα κλαμένη τον αξιωματικό να μου επιτρέψει την είσοδο μόνο για μια ημέρα. "Παρακαλώ ακολουθήστε με" είπε, και μου έδειξε την πύλη που πρέπει να περιμένω.

Ταϊλάνδη, με λίγα χρήματα, χειμωνιάτικα ρούχα, χωρίς δουλειά... τίποτα! Μόνο το βραβείο από τη Μπιενάλε. Ξεκίνησα να στέλνω email σε ξενοδοχεία που κάνουν yoga. Δωρεάν φωτογράφιση, με ανταλλαγή διαμονή και φαγητό, για λίγες εβδομάδες μέχρι να βγει το νέο διαβατήριο από την πρεσβεία της Ταϊλάνδης. Τρεις εβδομάδες στο Ko Samui, ένα από τα ωραιότερα νησιά της Ταϊλάνδης. Στην επιστροφή μου, γνώρισα κάποιον στο μετρό. Έχοντας μια σύντομη συνομιλία μαζί του, αναφέρω ότι ψάχνω για δουλειά στη Μιανμάρ. "Λοιπόν, μπορώ να σας φέρω σε επαφή με έναν πελάτη που έχω εκεί, ψάχνει για έναν φωτογράφο". Λίγες εβδομάδες αργότερα ξεκινάω δουλειά στο περιοδικό Frontier Myanmar, το οποίο ίδρυσε ο Sonny Swe, συνιδρυτής του The Myanmar Times και του γιου ενός πρώην αξιωματικού της Στρατιωτικής Υπηρεσίας Πληροφοριών που φυλακίστηκε για την εργασία του στην εφημερίδα από το 2004 έως το 2013. Το άρθρο "η κρίση στο Rakhine "που παρουσιάστηκε με τις φωτογραφίες μου (Μυανμάρ, 2016) ήταν υποψήφιο στα βραβεία SOPA.

Έκθεση φωτογραφίας "Από τη Μιανμάρ ... με αγάπη"
Ινστιτούτο Goethe

Το Ινστιτούτο Goethe επιλέγει να παρουσιάσει το έργο μου σε μια έκθεση. Πολλοί άνθρωποι επισκέπτονται την έκθεση και γράφουν την απάντησή τους στους τοίχους του Ινστιτούτου Goethe λίγους μήνες πριν το κτίριο κατεδαφιστεί για ανακατασκευή. 

Έκθεση φωτογραφίας εκ μέρους της Ευρωπαϊκή Ένωσης
Δημόσιες συγκοινωνίες της Yangon, Μυανμάρ

Μετά από σχεδόν επτά μήνες συνεργασίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση στη Μιανμάρ και έχοντας επισκεφθεί τα περισσότερα από τα έργα που στηρίζει στην χώρα βλεπω τις φωτογραφίες μου στα δημόσια λεωφορεία, στο τρένο και στα ferry boat του Ντάλλα. Είναι η πρώτη φορά που οι δημόσιες συγκοινωνίες του Yangon φιλοξενούν μια έκθεση και είμαι υπερήφανη και ευλογημένη που είμαι μέρος αυτής της δράσης. 

Γιατροί Χωρίς Σύνορα (ΓΧΣ) Νιγηρία
Υπέυθυνη Επικοινωνίας

Νιώθω ότι ακόμα δεν είναι η στιγμή να επιστρέψω στην Ελλάδα και να εργαστώ στον ιδιωτικό τομέα. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ήταν πάντα ένα όνειρο μου. Αλλά η εμπειρία μου δεν μπορεί να ανοίξει εύκολα μια πόρτα για εμένα σε αυτήν την οργάνωση ή σε κάποια άλλη MKO. Για έξι μήνες, υπέβαλα αιτήσεις για διάφορες θέσεις. ΤΙΠΟΤΑ... πάλι και πάλι. Οι περισσότεροι μου έλεγαν πως είχα αρκετά χρόνια εμπειρίας για να δουλέψω έστω και σε πρακτική άσκηση. Αποφάσισα να κάνω μια τελευταία προσπάθεια στους ΓΧΣ. Αυτή θα ήταν η τελευταία μου αίτηση. REJECTION ξανά γιατί δεν μιλούσα γαλλικά Χωρίς να έχω ιδέα τι θα κάνω μετά.. ένιωθα απογοητευμένη. Λίγες εβδομάδες αργότερα, έλαβα ένα μήνυμα από τους ΓΧΣ "Θα σας ενδιέφερε μια θέση υπεύθυνη επικοινωνίας?" "Whaaaaaat !!!!!". Είμαι 34 ετών, μετά από 4 χρόνια προσωπικής αναζήτησης, βρίσκω μια θέση που πάντα ονειρευόμουν. Εργάζομαι για τους ΓΧΣ στη Νιγηρία και για τους επόμενους έξι μήνες, έχοντας σπίτι, γεύμα και αρκετά αξιόλογους συναδέλφους.

Γιατροί Χωρίς Σύνορα (ΓΧΣ) Βρυξέλλες
Υπέυθυνη Εσωτερικής Επικοινωνίας

Μετά την αποστολή στη Νιγηρία, το επόμενο βήμα είναι λογικά μια άλλη αποστολή σε μια άλλη χώρα. Αλλά εντωμεταξύ χρειάζομαι λίγο χρόνο στην Ελλάδα, μαζί με την οικογένειά μου, τους φίλους μου και την γιαγιά μου. Πέρασα σχεδόν 3 μήνες στη Μήλο, ενώ σκεφτόμουν τα επόμενα μου σχέδια. Μια μέρα βρήκα μια θέση στις Βρυξέλλες μόνο για 3 μήνες, στα κεντρικά γραφεία των ΓΧΣ. "Είναι μια σπουδαία ευκαιρία να μάθω γαλλικά» σκέφτηκα. Σεπτέμβριος 2018, μετακόμισα στις Βρυξέλλες για 3 μήνες. Ένα χρόνο και μερικούς ακόμη μήνες αργότερα, είμαι ακόμα στις Βρυξέλλες, έχοντας ολοκληρώσει μόνο τα δύο πρώτα επίπεδα των γαλλικών μαθημάτων. Καλά ... c'est la Vie!