Αυτή είναι η Myanmar... Τρεις ιστορίες που το αποδεικνύουν!

Να σας πω τι με έχει εντυπωσιάσει πιο πολύ εδώ που είμαι; Το πόσο καχύποπτη είμαι με τους ανθρώπους… και έχω πολλές ιστορίες να αναφέρω που το επιβεβαιώνουν.

Mango taxi

Στην Yangon ο βασικότερος τρόπος να μετακινηθείς είναι τα ταξί. Στους δρόμους κυκλοφορούν βασικά  ταξί   και ένα από τα βασικότερα επαγγέλματα είναι οδηγός. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η κίνηση στους δρόμους της πόλης είναι καθημερινή και απρόβλεπτη. Ποτέ δεν ξέρεις που θα σε πετύχει και πόσο θα σε πιάσει.  Άγνωστη λοιπόν είναι η ώρα που θα φτάσεις στο ραντεβού σου.

Μεσημέρι μέσα στην ζέστη βρίσκομαι να παίρνω ταξί από το πιο κεντρικό σημείο της πόλης. Μετά τα σχετικά παζάρια με τον οδηγό καταλήγουμε στα 2000 khats που αντιστοιχούν σε λιγότερο από 2 ευρώ, για μια διαδρομή περίπου 6 χλμ.

Οι οδηγοί ξέρουν τις βασικές λέξεις στα αγγλικά για να επικοινωνούν, όμως προσπαθούν να σου εξηγήσουν και όταν δεν μπορούν χαμογελάνε. Και εκεί καταλαβαίνεις ότι …δεν καταλαβαίνει και σταματάς. Μπαίνω στο ταξί και αποφασίζω να κάνω μια προσπάθεια να του ζητήσω να κάνει μια στάση  για λίγα λεπτά στην αγορά να αγοράσω μανγκο (γιατί είμαι και μαγειρεύτρα νοικοκυρά). Η προσπάθεια πέφτει στο κενό. «Oh it’s οκ, never mind, just to the hotel» και κουρασμένη από την ζέστη απλά τα παρατάω.

Μετά από μισή ώρα περίπου  σταματημένη στην κίνηση, ο οδηγός «πλαγιάζει» ένα άλλο ταξί και κάτι λέει στον οδηγό. Εκείνος γελάει και με κοιτάει. Εγω σαν κλασική «ελληνίδα κόρη μεγαλωμένη σαν όλος ο κόσμος να θέλει το κακό μου» υποψιάζομαι και ξινισμένη γυρνάω κεφάλι από την άλλη. Ξαφνικά ο οδηγός από το άλλο ταξί μου λέει κάτι και πάλι σαν «ελληνίδα κόρη μεγαλωμένη σαν όλος ο κόσμος να θέλει το κακό μου» τον ρωτάω “excuse me what?” με σπαστά αγγλικά με ρωτάει που πάω, του απαντάω «Sedona» “only Sedona” μου λεει.. «yes, Sedona», ο οδηγός ταξί επιμένει κάτι λέει στα βιρμανέζικα και τότε θυμάμαι ότι βρίσκομαι στην Βιρμανία. «Oh yes!thank you» και με όσο πιο απλά αγγλικά μπορώ εξηγώ θα ήθελα να κάνουμε μια στάση στην αγορά για να αγοράσω κάποιο φρούτο.

Ο οδηγός του ταξί μου χαμογελάει κα μου λέει «οκ, οκ»

O οδηγός ταξί με έχει σκεφτεί μισή ωρα μετά  προκειμένου να με εξυπηρετήσει, έχει κάνει μικρή παράκαμψη για να περάσει από την αγορά, έχει περιμένει και με έχει πάει σπίτι μου.

Κλείνουμε στο ταξί μία ώρα από την κίνηση.

Το πιο τεράστιο μου χαμόγελο και ένα φιλοδώρημα είναι το λιγότερο που μπορώ να του προσφέρω.

Όλα για μια πατάτα

Στους δρόμους της Yangon έχει διάσπαρτα μικρούς πάγκους που πουλάνε διάφορα φρούτα, λαχανικά και μεζέδες τηγανητούς. Σε ένα τέτοιο βρέθηκα και εγώ προχθές. Ήθελα να πάρω φασολάκια και πατάτες, Τα συμπεράσματα δικα σας...είπαμε νοικοκυρά...Στο πάγκο που σταμάτησα για να με εξυπηρετήσουν ήταν μια μητέρα με την κόρη της.

Όταν της ζήτησα πατάτες μου έκανε νόημα ότι δεν έχει και η κόρη της με πήγε λίγα μέτρα πιο πέρα στον άλλο πλανόδιο. Αγοράζω πατάτες και επιστρέφω για τα φασόλια στον πάγκο της. Την βλέπω να μου λέει κάτι, δεν καταλαβαίνω προφανώς και μου κάνει νόημα να της δείξω τις πατάτες. Τις βγάζω από την τσάντα μου, τις της δίνω και σχεδόν νευριασμένη τις παίρνει και τις πάει στον άλλο πάγκο. Εχω μείνει να κοιτάω. «Έλα και βιάζομαι», λέω στα ελληνικά και απολαμβάνω το προνόμιο του να μην με καταλαβαίνει κανείς… Η κόρη της χαμογελάει κ μου λέει «Wait, Wait».

Λίγα λεπτά αργότερα επιστρέφει η μαμά της. Μου δίνει τις πατάτες κ μαζί 200 Khats. Η απέναντι πωλήτρια με είχε χρεώσει περισσότερο και η ίδια πήγε να κάνει την συνεννόηση. 200 khats δεν είναι ούτε πενήντα λεπτά. Τα συμπεράσματα δικά σας…

Γαμος a la taxi

Σε ένα ίδιο ταξί από αυτά που είναι σταματημένα στην κίνηση βρίσκομαι πάλι. Μαζί με εμένα και ένα ζευγάρι Βιρμανών. Ο οδηγός ταξί με ρωτάει κάτι αλλά δεν καταλαβαίνω. Η κοπέλα που κάθεται στο πίσω κάθισμα μιλάει αγγλικά και μου εξηγεί. Και αφού μας βοηθάει στην επικοινωνία με τον οδηγό με ρωτάει εάν είμαι από την Ισπανία. «From Greece» της λέω και μου λέει «Oh Olympic Games» .

Πιάνουμε την κουβέντα και μου εξηγεί ότι δούλευε στην Σιγκαπούρη και ξέρει αγγλικά, μου συστήνει τον άντρα της ο οποίος γελάει. «He is shy» μου λέει. «Θα παντρευτούμε αυτή την Πέμπτη» και αφού της εύχομαι να έχουν αγάπη και υγεία μου εξηγεί ότι είναι 25 χρονών, ο σύζυγος της 22, γνωρίζονται 1 μήνα και αγαπάει την καλή του καρδιά, στο τέλος και πριν κατέβει από το ταξί με καλεί στο γάμο της. «Θα χαρώ να έρθω» η ίδια χαίρεται πολύ, μου ζητάει τον αριθμό του τηλεφώνου για να μου στείλει λεπτομέρειες.

«Mingalabar!» που σημαίνει ευχαριστώ και κλείνει την πόρτα.

This is Burma… τόσο απλά!