Aung San Suu Kyi, φωτογραφίζοντας μια άλλη όψη.

iNFO: Η Aung San Suu Kyi είναι βραβευμένη με Νόμπελ Ειρήνης γιατί διεκδίκησε την ελευθερία της χώρας και την εγκαθίδρυση του δημοκρατικού πολιτεύματος  και αντιστάθηκε στην δικτατορία της Βιρμανίας (στρατιωτική δικτατορία από το 1965, νομίζω ότι είναι η μακροβιότερη).

The story: Κλεισμένη μέσα σε κατ’ οίκον φυλακή για χρόνια (περίπου 20 χρόνια, με κάποιες διακοπές), η Aung San Suu Kyi αρνήθηκε την πρόταση της κυβέρνησης να επισκεφθεί στο εξωτερικό τον σύζυγο της που ήταν βαριά άρρωστος από καρκίνο διότι  ήξερε ότι αν δεχόταν δεν θα της επιτρέπονταν να επιστρέψει στην χώρα της.  Το Νόμπελ το παρέλαβε εκ μέρους της ο γιος της.

Όλα αυτά που σας περιγράφω συνέβαιναν πριν λίγα, ελάχιστα χρόνια μετρημένα στο ένα χέρι.

Και είναι τόσο περίεργο να ξέρεις ότι μεγαλώνεις σε μια χώρα που η ελευθερία φλερτάρει τόσο συχνά με την ασυδοσία ενώ την ίδια στιγμή σε μια άλλη χώρα η ελευθερία δεν υφίσταται καν για τα στοιχειώδη.

Η Aung San Suu Kyi έχει βάλει υποψηφιότητα 2 φορές και ο λαός την θέλει. Το δικτατορικό καθεστώς όμως έχει βρει τρύπες στους νόμους ή έχει δημιουργήσει τρύπες ώστε να εμποδίσει να πολιτευθεί και μετά την έχει φυλακίσει πάλι. Τέλη του 2015 έχουν πάλι εκλογές. Η πολιτική εκστρατεία έχει ξεκινήσει και η Aung San Suu Kyi είναι δημοφιλής και δείχνει να επικρατεί πάλι. Πριν λίγες μέρες στις εφημερίδες γράφτηκε ότι δεν έχει δικαίωμα να αναλάβει την κυβέρνηση του κράτους... γιατί έχει πρώτου βαθμού συγγενείς εκτός χώρας.

“Χρησιμοποιείστε την ελευθερία σας για να κερδίσουμε την δική μας» είχε ζητήσει η Aung San Suu Kyi,  από τον ΟΗΕ όταν για δεκαετίες κανείς δεν μιλούσε για την Βιρμανία και τα εγκλήματα που συνέβαιναν. Κανείς δεν είχε πρόσβαση ώστε να μάθει τι συνέβαινε εντός της χώρας.

Και αυτό  είναι καλό να το θυμόμαστε συχνά και καθημερινά με τον έναν η τον άλλο τρόπο και όχι μόνο για την ελευθερία μιας χώρας...

Fact No 1: Η χώρα είναι ακόμα σε δικτατορικό καθεστώς ακόμα. Η κυβέρνηση ξέρει για τους περισσότερους από εμάς που βρισκόμαστε ανά πάσα στιγμή, ειδικά αν ταξιδεύεις στην περιφέρεια. Ενώ στα βόρεια της χώρας διαπράττονται ακόμα εγκλήματα και συνθήκες απάνθρωπης εργασίας.

Fact No 2: Η χώρα είναι ακόμα σε δικτατορικό καθεστώς. Κάθε μορφής δίκτυο (μεταφορικό, ύδρευσης, ρεύματος, internet) είναι περιορισμένο, ενώ κάποιες φορές οι διακοπές ρεύματος δεν είναι τυχαίες. Τον Οκτώβριο είχε επισκεφθεί την χώρα ο Obama. Για 6 ώρες, το βράδυ που έφευγε δεν είχαμε ρεύμα στο ξενοδοχείο που μέναμε στο οποίο ήταν ένα από τα 6 που είχε κλειστεί για τον πρόεδρο. Ενώ μετά από γεγονότα που έγιναν με μειονότητες, η πόλη δεν είχε σήμα για δυο μέρες...

Fact No 3: Ο στρατός της κυβέρνησης δέχθηκε να "ανοίξει" τις πόρτες τις τα τελευταία χρόνια γιατί κατάλαβε ότι θα κερδίσει περισσότερα χρήματα από τις "business"και τις επενδύσεις που θα πραγματοποιηθούν. Κίνα και ΗΠΑ παλεύουν για το ποιος θα φάει περισσότερο από αυτό το μικρό κράτος στον χάρτη που όμως είναι πλούσιο σε ορυκτά, ξύλο και φυσικό αέριο. Και κάθε μέρα ένα ακόμα μεγάλο ξενοδοχείο ή mall ξεκινάει να χτίζεται.

Fact No 4: Το όνομα Ροχίνγκιας είναι το απαγορευμένο, είναι αυτό που δεν λέμε. Οι Ροχίνγκιας εχουν επίσημα χαρακτηριστεί από τον ΟΗΕ ως μια από τις πιο διωκόμενες κοινότητες στον κόσμο και θεωρούνται ως οι Παλαιστίνιοι της Ασίας.  Ζούνε στην χώρα από τον 8ο αιώνα, αλλά καταδικάζονται ως «μη πολίτες» και «παράνομοι μετανάστες». Το "πρόβλημα" τους είναι η θρησκεία και το χρώμα τους. Μουσουλμάνοι με σκούρο χρώμα, σε μια χώρα Βουδιστών.

Η Aung San Suu Kyi στο προεκλογικό της αγώνα, δεν έχει πάρει θέση καθόλου σε αυτό.

Και αν οι αριθμοί έχουν σημασία ... οι Ροχίνγκιας υπολογίζεται ότι είναι περίπου 800.000.