Αχ! ρε Μάνα σε λάθος κόσμο με έφερες...

Αχ! ρε Μάνα σε λάθος κόσμο με έφερες. Εμένα δεν μου μάθατε αυτά… Ποτέ δεν μου μιλήσατε για όλα αυτά και τώρα δεν ξέρω τι να κάνω.

Εμένα μου έμαθες πως τα μικρότερα παιδιά στο σχολείο τα προσέχουμε και όταν τα άλλα παιδάκια τα «εκτάκια» δεν τους φέρονται καλά και τα κοροϊδεύουν την ώρα του διαλείμματος, μου έμαθες να τα υπερασπίζομαι. Μου έμαθες στο θρανίο να κάθομαι με αυτούς που δεν έχουν με ποιον να κάτσουν και ας μην άρεσε στους άλλους που καθόμουν με την Άντα από την Αλβανία. Μου μίλησες για δικαιοσύνη και όταν δεν την έβλεπα γύρω μου μου έμαθες να μιλάω για αυτήν και να την υπερασπίζομαι.

Μου είπες ότι η ελευθερία είναι δικαίωμα του καθενός και ότι έχουν γίνει πόλεμοι στο όνομα της ελευθερίας και της ειρήνης. Και δεν καταλάβαινα πως συνδυάζονται αυτά τα δύο. Αλλά αυτό γινόταν παλιά στην ιστορία. Τώρα οι άνθρωποι έμαθαν από τα λάθη τους, έτσι μου είπες και κατάλαβα ότι δεν θα ξανακάνουν τα ίδια λάθη. Μου μίλησες για έξυπνους και μορφωμένους ανθρώπους που έφτιαξαν μικρές ομάδες, σαν αυτές στο σχολείο που ψηφίζαμε, προκειμένου να ασχοληθούν με τα κοινά και για να υπερασπίζονται την δίκαιη και ομαλή λειτουργία στις τάξεις και την συνεργασία τους και για να οργανώνουμε γιορτές και εκδρομές.

Ο μπαμπάς μου έλεγε πως πρέπει να διαβάζω για να έχω γνώσεις, να μπορώ να ονειρεύομαι όσα θέλω και να τα διεκδικώ, να μπορώ να επιλέγω και να μπορώ να έχω μια δουλειά και έμαθα να μαθαίνω κάθε μέρα και από κάτι. Και μου δίδαξε να μοιράζομαι και να προσφέρω όταν έχω και όταν έχω λιγότερα. Από ό,τι έχω να δίνω σε αυτούς που έχουν λιγότερα….

Και στον κήπο ο μπαμπάς με έμαθε να προσέχω τα λουλούδια και να μην πετάω τα σκουπίδια μου στο δάσος και στον δρόμο. Έλεγε «από την φύση ζούμε, να την προσέχεις, σαν στο σπίτι σου», και την πρόσεχα! Τι κι αν ο Ροσάκος, ο σκύλος μας, έκανε τα κακά του κάπου εκεί. Μου έμαθε να τον αγαπάω κι αυτόν. Να τον φροντίζω. Α ρε πατέρα…

Μπερδεμένα μου τα μάθατε. Πολύ μπερδεμένα…

Μεγάλωσα και το παιδί που είχε μάθει τόσα, σήμερα δεν καταλαβαίνει τίποτα.

Γιατί κανένας δεν προσέχει αυτά τα παιδιά που βγαίνουν βρεγμένα από τις θάλασσες. Και πότε θα μαζευτούν είναι Νοέμβριος, πότε θα ξεκινήσει το σχολείο τους, γιατί φοράνε ακόμα καλοκαιρινά ρούχα, με τέτοιο καιρό θα κρυώσουν… γιατί κανείς δεν τους το λέει. Και ρε μαμά, αν δεν μπορούν οι ίδιοι να μιλήσουν γιατί είναι αδύναμοι, γιατί δεν μιλάει κανείς για αυτούς? Αφού μου είπατε πως δεν έχει σημασία σε ποια χώρα συμβαίνει, αλλά σημασία έχει ό,τι συμβαίνει. Γιατί δεν μιλάει κανείς για αυτό λοιπόν? Και γιατί ξανασυμβαίνει και λένε πως θα απαντήσουν με τον ίδιο τρόπο, δεν καταλαβαίνω… αφού έχουμε βιβλία που λένε τι θα συμβεί άμα απαντάμε στην βία με πόλεμο. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι που ξέρουν δεν μιλάνε για αυτό? Γιατί δεν λύνουν το πρόβλημα? Να πάνε οι άνθρωποι σπίτι τους. Έχουν σχολείο τα παιδιά!!!

Και δεν ξέρω τι να κάνω για αυτό ρε μάνα…

Και ρε μάνα, μου είπατε να διαβάσω να περάσω στο πανεπιστήμιο να βρω δουλειά. Και τα έκανα όλα. Και τα έκαναν και πολλοί φίλοι μου αλλά προχθές πάλι μου έλεγαν πως δεν βρίσκουν δουλειά. Και στεναχωριούνται ρε μάνα!

Και δεν ξέρω τι να κάνω ούτε για αυτό… 

Και προχθές διάβαζα στις ειδήσεις για μεγάλες πυρκαγιές…δεν θυμάμαι που, αλήθεια! Α, ναι στην Ινδονησία.. Τυχαία έπεσε το μάτι μου, αφού κανένας δεν μιλάει, ούτε για αυτό. Αλλά τι σημασία έχει σε ποια χώρα, αφού συμβαίνει, συμβαίνει, όχι κάπου…αλλά στο Σπίτι μου, στον πλανήτη μου, τι σημασία έχει αν είναι 9 ώρες μακριά από την χώρα που μεγάλωσα. Δεν ξέρω πως ξεκινήσαν οι φωτιές, και ποιος να ήθελε να κάνει τόσο κακό στο σπίτι του, δεν μπορώ καν να υποθέσω! Δεν το καταλαβαίνω… αλλά λέει είναι μεγάλη περιβαλλοντολογική καταστροφή που βολεύει κάποιες εταιρείες. Πως μπορεί να βολεύει! Δεν το καταλαβαίνω…

Και ρε μάνα ούτε για αυτό ξέρω τι να κάνω!

Κλαίω μόνο, ρε μάνα, κλαίω σήμερα που όλα μου τα μάθατε αλλά δεν μου μάθατε ένα.

Πώς να είμαι αδιάφορη και ανέπαφη με την πραγματικότητα και όταν δεν μπορώ να κάνω κάτι απλά να σωπαίνω και να κοιτάζω….

Α! ρε μάνα σε ποιον κόσμο με έφερες….

Α! ρε μάνα, σήμερα κλαίω γιατί μου μιλούσατε για Ανθρώπους,

αλλά σήμερα ο Άνθρωπος μέσα μου πέθανε... πάλι…γιατί δεν είχε χρώμα, χώρα, έθνος, θρησκεία και χρήματα. Α! ρε μανα...

Α! ρε μάνα ... μπουρδέλο το κάναμε το τσαρδάκι μας....

Τα links Και τα άρθρα είναι ενδεικτικά:

Syria... There are some 6.5 million internally displaced Syrians within their own country

Beirut... It is the deadliest bomb attack in Beirut since the civil war ended a quarter of a century ago

Indonesia... The fires devastating Indonesia have been called a ‘crime against humanity’