Κούβα, ταξίδι στο χρόνο

Κούβα, ¡buen viaje

Το επόμενο ταξίδι ήταν μαγικό από την αρχή. Το 2010 κανονίζουν οι φίλοι μου να πάνε Κούβα. Η οικονομική κρίση είχε αρχίσει και είχα πολλούς ενδοιασμούς αν πρέπει να χαλάσω τόσα χρήματα σε ένα ταξίδι. Το σκεφτόμουν το ξανασκεφτόμουν... Τον Ιανουάριο κερδίζω το φλουρί στην εταιρεία. Το δώρο ήταν ένα ταξίδι για Ευρώπη για δύο άτομα. Αποφασίζω να στείλω ένα email στον διευθυντή που του ζητάω με ένα σωρό επιχειρήματα να πάω Κούβα και να συμπληρώσω ότι ποσό αντιστοιχεί. Το email που έστειλα ήταν 2 παράγραφοι. Το email που ήρθε ήταν μία γραμμή.

«Μάρω μπορείς να επιλέξεις ότι θες αρκεί να φέρεις αποδείξεις μέχρι το παρακάτω ποσό»

Το δάκρυ είχε αρχίσει να τρέχει από τα μάτια μου, το κόστος του πακέτου αντιστοιχούσε αρίβώς με το αναγραφόμενο ποσό, οκ 50€ λιγότερα... αλλά σήμερα αγαπούσα πολύ τον διευθυντή μου!

Πήγα στην Κούβα τουρίστας, με τρελή χαρά γιατί φανταζόμουν Μοχίτο και Latin βραδιές. Γύρισα με άλλες σκέψεις. Έναν Fidel Castro που κατέστρεψε την πορεία μια χώρας, που απομόνωσε τους ανθρώπους της, τα όνειρα τους, την στέρηση της ελευθερίας, συντρίμμια... μια χώρα από άλλη εποχή. Κολύμπησα με δελφίνι στο θαλάσσιο πάρκο (κάτι που σήμερα θα ξανασκεφτόμουν αν θα έκανα), χόρεψα με τους ντόπιους και ένιωσα άσχημα όταν σε κάποιον από αυτούς του είπα σε ποιο ξενοδοχείο μένουμε.

«Για να πληρώσω ένα βράδυ σε αυτό το ξενοδοχείο πρέπει να δουλεύω ένα χρόνο»

Η Κούβα είναι η χώρα που το παράλογο συναντάει την ομορφιά και τα χαμόγελα και ο ρυθμός νικούν την καθημερινότητα.

Η Κούβα είναι η μόνη χώρα που έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα ξαναπάω αλλά όχι σαν τουρίστας, αλλά σαν ταξιδευτής. Είναι η χώρα που άρχισα να βλέπω πως το νόμισμα έχει πάντα δύο όψεις και άρχισα να βλέπω πίσω από τις λέξεις, άρχισα να θυμώνω με την πολιτική και με την ανθρώπινη αλαζονεία.

Follow me to the next country… Istanbul!