Επίσκεψη στο πεδίο – Jahun #Μέρος III

Όταν φτάνεις όλοι σε καλωσορίζουν στον «παράδεισο της Jahun» και δεν είχα καταλάβει γιατί και πώς ξεκίνησε αυτό μέχρι την πρόσφατη επίσκεψη μου. Η Jahun είναι μια πόλη στη νότια Νιγηρία όπου οι ΓΧΣ τρέχουν το πρόγραμμα μαιευτικής και fistula στο Κρατικό Νοσοκομείο. Ναι, ξέρω...  και για εμένα δεν ήτα πολύ σαφές γιατί οι ΓΧΣ πρέπει να παρεμβαίνουν σε τέτοιες περιπτώσεις. Δεν είναι κατάσταση έκτακτης ανάγκης! Για να δούμε.

#Στορυ3

Μετά την τελετή στην πτέρυγα VVF, επισκέπτομαι το σπίτι μιας ασθενούς σε ένα χωριό κοντά στην Jahun μαζί με έναν δημοσιογράφο. Το αυτοκίνητο στρίβει δεξιά, αφήνοντας πίσω τον κεντρικό ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Χωματόδρομος. Ένα μικρό χωριό με καλύβες φτιαγμένες από χώμα και χωμάτινα τούβλα.

Καθώς το αυτοκίνητο των ΓΧΣ διασχίζει τα στενά δρομάκια του χωριού για να φτάσει στο σπίτι, τα παιδιά βλέπουν το αυτοκίνητο, τρομάζουν και τρέχουν να κρυφτούν. Το ίδιο συμβαίνει λίγο αργότερα όταν θα βγω από το αυτοκίνητο. Κυρίως με τα μωρά που κλαίνε με το που με βλέπουν. Πιθανών, δεν έχουν δει ποτέ έναν «λευκό» και πιθανόν, για αυτούς, είμαι είτε εξωγήινος είτε φάντασμα...

Ο σύζυγος της γυναίκας μας καλωσορίζει στο σπίτι του. Δύο δωμάτια, ένα για τις κατσίκες και τις κότες και ένα για την οικογένεια. Η αυλή είναι πέρασμα για τους άλλους κατοίκους του χωριού. Η τουαλέτα είναι πίσω από τον τοίχο. Είναι μια τρύπα στο έδαφος.

Ενώ η γυναίκα μιλάει στον δημοσιογράφο, όλο το χωρίο έχει μαζευτεί να δει τους ξένους που έχουν φτάσει. Ξαφνικά, η γυναίκα αρχίζει να κλαίει. Δεν ξέρω για τι μιλάει, αλλά υποψιάζομαι ότι μιλάει για την εμπειρία της.

Όταν συνειδητοποίησε ότι τραυματίστηκε και υπέφερε από fistula, φοβόταν ότι ο σύζυγός της και η οικογένειά της θα την απορρίψουν. Είχε ακούσει πολλές παρόμοιες περιπτώσεις, όπου οι γυναίκες ζούσαν απομονωμένες για το υπόλοιπο της ζωής τους », μου εξήγησε ο νιγηριανός δημοσιογράφος.

«Κατάλαβα, γι 'αυτό κλαίει ... ναι αλλά πες της ότι όλα αυτά τώρα είναι παρελθόν ...», είπα για να σπάσω λίγο την αμηχανία.

«Όχι, δεν κλαίει γι 'αυτό...», μου λέει.

Τότε γιατί, αναρωτιέμαι.

Κλαίει γιατί δεν ξέρει πώς να ευχαριστήσει τους ΓΧΣ για την υποστήριξη. Χωρίς αυτούς (το προσωπικό στο νοσοκομέιο) η ζωή της θα ήταν τελείως διαφορετική... ».

Στο τέλος, ο σύζυγός της μου πρόσφερε μια φάσα ως δώρο για να ευχαριστήσει τους ΓΧΣ.

Μια ζωντανή φραγκόκοτα ... που λίγες ώρες αργότερα, η Mercy, η μαγείρισσα στο σπίτι, την φρόντισε και τώρα βρίσκεται στο ψυγείο του σπιτιού της Jahun.

Τώρα, εγώ είμαι αυτή που προσπαθώ να κρατήσω τα δάκρυα μου. Εγώ είμαι υπερήφανη που είμαι ένα μικρό, πολύ μικρό μέρος αυτής της οργάνωσης. Εγώ είμαι που τρέφω μεγάλο σεβασμό και θαυμασμό για το προσωπικό που μένει μήνες μακριά από την ζεστασιά και την άνεση του σπιτιού, μακριά από κάθε είδους φυσιολογική και κοινωνική ζωή προκειμένου να στηρίξει αυτές τις γυναίκες. Αυτή την γυναίκα που σήμερα φορούσε τα όμορφα παραδοσιακά ρούχα της και τιμούσε στην τελετή μαζί με τη μητέρα της.

##TrueFact

Στο τέλος της ημέρας, μια γυναικολόγος μου είπε ότι κατά την αποστολή της που ήταν 4 εβδομάδας, ο αριθμός των γεννήσεων  που έκανε ήταν ίσος περίπου με τον αριθμό των γεννήσεων που κάνει συνήθως στις ΗΠΑ... σε ένα χρόνο.

#TrueStory

Ο οδηγός μου είπε ότι ο πατέρας του έχει 31 παιδιά με 3 συζύγους. Ο ίδιος θέλει μόνο 3 παιδιά. Τώρα συζητούν με την πρώτη σύζυγό του και τη μελλοντική δεύτερη σύζυγό του ποαι θα κάνει το τρίτο μωρό και πως θα μένουν...

#the conclusion

Πράγματι, το έργο Jahun είναι ένας παράδεισος. Είναι ο παράδεισος για όλες αυτές τις γυναίκες που βρήκαν καλύτερη ποιότητα ιατρικής υποστήριξης και έναν νέο τρόπο για μια νέα ζωή. Και για αυτόν τον παράδεισο, η MSF και η ομάδα στην Jahun εξαντλούν τις δυνάμεις τους για να το καταφέρουν.

Continue reading Jahun #Part I

Continue reading Jahun #Part II