Hui Hui και ο "Papa"

Let Me iNTRODUCE:

Την φωνάζουν Hui Hui, (Χούι Χούι) το κανονικό της όνομα είναι Hnin Thiri (Νιν τίρι). Είναι 2 παρά χρονών και όταν είχε έρθει πριν λίγες εβδομάδες που ξεκίνησε το σχολείο, έκλαιγε συνέχεια, κάθε στιγμή και κάθε μέρα για τις πρώτες δύο εβδομάδες. Κάποιες φορές είχε κάνει και εμετό από το πολύ κλάμα.

Σήμερα, 4 εβδομάδες μετά, η Hui Hui τα πρωινά που φτάνει στο σχολείο πιάνει το χέρι μου και πηγαίνει προς την τάξη μας. Αυτο το χεράκι έχει μάθει να μετράει, να δείχνει, να ζητάει τουαλέτα, να αγκαλιάζει σφιχτά και να παίζει! Αυτο το πιτσιρικάκι είναι πανέξυπνο, δυναμικό και με πολύ ενέργεια. Ήθελε μόνο τον τρόπο να του δείξεις πως μπορεί να την εκμεταλευτεί δημικουργικά.

tHE fACT: Στην γιορτή που κάναμε προχθές στο σχολείο, οι γονείς της την έβγαζαν συνέχεια φωτογραφίες, την τράβαγαν και βίντεο. Η Hui Hui ενθουσιασμένη ήθελε να τους δείξει όλη την τάξη μας. Τό σπίτι, το μανάβικο, την κουζίνα, το δάσος, την μουσική γωνιά! ΄Ολα!

“Papa, Papa” έλέγε συνέχεια. O “papa” όμως τραβουσε φωτογραφίες με το κινητό, και ανάμεσα στην Hui Hui και τον papa ήταν μια οθόνη. Και όταν κατέβηκε η οθόνη για λίγο, ο “papa” είπε χαμηλόφωνα ένα “Good job” και συνέχισε. Δεν μπόρεσε να δει οτί η Hui Hui έιχε κανει κάτι πιο μεγάλο από το να χαμογελάσει στον φακό. Είχε καταφέρει να τακτοποιήσει με σειρά όλα τα σκέυη της κουζίνας και είχε καταφέρει να βάλει στο καλάθι όλα τα φρούτα ένα ένα λέγοντας το όνομα τους «Strawberries, watermelon, pineapple”.

Φουντ φορ θοτ:

Δεν είμαι γονιός και δεν θέλω να κρίνω, ξέρω μόνο ένα. Ότι σαν παιδί ήθελα να μου μιλάνε, να μου εξηγούν, να με επιδοκιμάζουν για να με ενθαρρύνουν να πάω ένα βήμα πιο πέρα. Ήρεμα χωρίς φωνές και χωρίς ακαταλαβίστικες λέξεις. Και σαν παιδί θυμάμαι την μαμά μου να μου εξηγεί ξανά και ξανά με υπομονή. Και θυμάμαι το πρόσωπο της. Καμία οθόνη.

Σήμερα, μπορεί να μην έχω φωτογραφίες από όταν ημουν μικρή αλλα στον σκληρο δίσκο του μυαλού μου έχω τα πρόσωπα των γονιών μου και τα βλέμματα τους.

Σκεφτείτε τι θέλετε να μείνει και δημιουργείστε το!