Να σας συστήσω τον Dilap

Περπατώντας στα μικρά δρομάκια στο Varanasi προς τη πλευρά των Γάγγη ποταμού βλέπεις γύρω σου παλιές κατοικίες, φτωχά σπίτια και ανάμεσα σε αυτά μερικές αγελάδες να βγαίνουν είτε από την πόρτα του σπιτιού ή σε οικόπεδα ανάμεσα στα σπίτια ή στον δρόμο. Οι μύγες είναι παντού ενώ η μπόχα σου τρυπάει την μύτη. Ένας Ινδός είναι ξαπλωμένος στο σπίτι του. Μια κατασκευή από τσιμέντο 1Χ1… Τα πόδια του ακουμπάνε στον τοίχο ενώ ο ίδιος είναι ξαπλωμένος στο πάτωμα. λίγα μέτρα πιο κάτω φαίνεται ο ποταμός. Κατεβαίνω τα σκαλιά και από ψηλά βλέπω καπνούς. Κάτι καίνε.

Με πλησιάζει ένας Ινδός μέτριου αναστήματος. «Θα θέλει να πουλήσει» σκέφτομαι.

«No, Thanks” του λέω διακριτικά και χαμογελάω.

«Mam, I don’ t want money, I just want to explain to you what we do here”. (Δεν θέλω λεφτά, θέλω μόνο να σας εξηγήσω τι κάνουμε εδώ)

Το όνομα του είναι Dilap, κάνει την δουλειά του νεκροθάφτη μόνο που δεν θάβει.

«Εδώ καίμε τα νεκρά σώματα»

Άνθρωποι από όλη την Ινδία έρχονται για να παραστούν στην καύση και να τιμήσουν τον νεκρό στον ποταμό Γάγγη που είναι ιερός. Η χαμηλή τάξη πληρώνει 4.000 ρουπίες, η μεσαία 7.000 και η υψηλή 10.000 ρουπίες. Στην τελευταία περίπτωση ο νεκρός καίγεται σε ένα υπερυψωμένο ναό. Η οικογένεια πλένει τον νεκρό στον Γάγγη, του ρίχνει νερό στο στόμα 5 φορές γιατί πέντε είναι τα στοιχεία που έχουμε μέσα μας. Γη, νερό, ουρανός, φωτιά και αέρας.

«Αυτά τα στοιχεία τα προσφέρουμε στην άλλη ζωή και για αυτό τα καθαρίζουμε» μου εξηγεί ο Dilap.

Στο τέλος της καύσης Η οποία κρατάει περίπου 3 ώρες, ρίχνει το σώμα στο ποτάμι, την στάχτη δηλαδή.

«Οι γοφοί της γυναίκας και το στέρνο καίγονται πιο δύσκολα, επομένως τα ρίχνουν πιο βαθιά στον ποταμό για να τα φάνε τα φίδια. Οι έγκυες, αυτοί που είχαν λέπρα και τα παιδιά κάτω των 10 ετών δεν καίγονται. Δεν έχουν ανάγκη να εξαγνιστούν, τους πάμε βαθιά στον ποταμό και τους τρώνε τα φίδια»

Δουλεύει μέρα και νύχτα. Σε μια μέρα μπορεί να κάψουν και 40 νεκρούς. Η οικογένεια του αποθανόντος προσφέρει ρούχα και ότι άλλο θέλει. Εκείνος προετοιμάζει τα ξύλα όσο εκείνοι προετοιμάζουν τον νεκρό.

«Παρατήρησες ότι εδώ δεν μυρίζει άσχημα, σε σχέση με την υπόλοιπη περιοχή? Ακόμα και την περίοδο των μουσώνων, το σώμα θα καεί Καμιά φωτιά δεν έχει σβήσει, εκεί πάνω είναι η φλόγα πάντα αναμμένη» και μου δείχνει την φλόγα που καίει σε ένα στέγαστρο από κάτω.

Ο Dilap κάνει αυτή την δουλειά από πάντα, αφού την κληροδότησε από τον μπαμπά του.

«Είμαστε 7 γενεές που κάνουμε αυτή την δουλειά. Εμείς οργανώνουμε την καύση και το κέρδος πάει σε αυτούς που έχουν τα ξύλα. Συνήθως ο κόσμος προτιμάει σανταλόξυλο”.

Ο Dilap έχει 3 γιους και η ερώτηση μου είναι αν θα κάνουν την ίδια δουλειά.

«Τώρα πάνε σχολείο, όχι δεν θέλω να την κάνουν. Είναι σκληρή δουλειά, ο κόσμος που συναντάς έχει τόση λύπη.

Το όνομα του είναι Dilap και ήθελε να μου εξηγήσει τι καίνε στον Γάγγη.