Νιγηρία, η γη που ο Αλάχ και ο Χριστός παίζουν μπάλα (Α' Μέρος)

Η Νιγηρία είναι μια χώρα της Δυτικής Αφρικής που έχει σύνορα με τον Νίγηρα και το Τσαντ στα βόρεια, το Καμερούν στα ανατολικά, το Μπενίν δυτικά και τον Ατλαντικό Ωκεανό στο νότο με ελάχιστα νησιά, φυσικά και τεχνητά. Καθώς διασχίζεις την χώρα από τον βορά στον νότο μπορείς να δεις σημαντικές πολιτισμικές διαφορές στην χώρα με τον περισσότερο πληθυσμό στην Αφρική. Αυτό σημαίνει ότι ένας στους 7 Αφρικανούς είναι Νιγηριανός. Η χώρα έχει πάνω από 250 εθνότητες και 700 διαφορετικές διαλέκτους και γλώσσες, οι Ibo, Hausa και Yoruba είναι οι επικρατέστερες.

Για εμένα, μετά από σχεδόν έξι μήνες που έμεινα εδώ λόγω της αποστολής μου, η Νιγηρία είναι ένα άδικο παιχνίδι μεταξύ του Αλλάχ και του Ιησού σε μια χώρα που είναι από τις μεγαλύτερες παραγωγούς πετρελαίου στον κόσμο...

Καθώς διασχίζεις το βόρειο τμήμα της Νιγηρίας, συναντάς  τους Hausa-Fulani. Εδώ παίζει μπάλα ο Αλλάχ. Έρημος, σκονισμένη ατμόσφαιρα και καλύβες και σπίτια φτιαγμένες από λάσπη και οικήματα με μικρότερες καλύβες μέσα. Η είσοδος σε καθένα από αυτά είναι κοντά στο σπίτι του ηγέτη του χωριού, που είναι πάντα άντρας φυσικά. Στους δρόμους, οι γυναίκες φορούν χιτζάμπ να καλύπτουν το κεφάλι τους, όχι το πρόσωπο τους, τα παιδιά σε καλωσορίζουν λέγοντας «Sannu» και οι άνδρες είναι τα πρωινά αράζουν μόνο με άντρες. Στα χωριά, ο πατέρας οφείλει να έχει μεγάλες καλύβες για την αποθήκευση των τροφίμων, τα οποία θα προσφέρει στον μελλοντικό σύζυγο της κόρης του. Όσο μεγαλύτερη είναι η καλύβα, τόσο καλύτερα για να μπορέσει να παντρέψει την κόρη του. Μετά το γάμο της, ο ρόλος της είναι να μείνει στο σπίτι για να μεγαλώσει τα παιδιά τους. Σε αυτό το κομμάτι της Νιγηρίας, έχουν υψηλό ποσοστό γονιμότητας κυρίως λόγω της κουλτούρας και της θρησκείας τους. Οι γυναίκες γίνονται μητέρες σε πολύ νεαρή ηλικία ακόμη και σε ηλικία 12 ετών. Θα κάνουν  πολλά παιδιά, σε ορισμένες περιπτώσεις πάνω από 10 παιδιά και ο σύζυγος είναι ο αρχηγός της οικογένειας. Ο άντρας μπορεί να είναι παντρεμένος το πολύ με 3 γυναίκες.

«Υπάρχουν πολλές γυναίκες που δεν είναι παντρεμένες και πρέπει να τις κάνουμε ευτυχισμένες, για αυτό παντρευόμαστε παραπάνω από μία» μου είπε ένας από τους οδηγούς μας. «Ο πατέρας μου είχε 32 παιδιά και μπορούσε να θυμάται όλα τα ονόματα και την ηλικία μας».

Ο αριθμός των παιδιών που έχει κάποιος είναι σύμβολο ευημερίας και προσφέρει ένα status υπευθυνότητας και ωριμότητας στο χωρίο τους. Τα τελευταία χρόνια, η σύγκρουση μεταξύ του Νιγηριανού στρατού και ένοπλων αντιπολιτευτικών ομάδων, γνωστοί  ως Boko Haram, έκανε αυτό το τμήμα της χώρας να έχει μεγάλη ανάγκη για ανθρωπιστική βοήθεια. Σχεδόν 2 εκατομμύρια κόσμος έχει αναγκαστεί να εγκαταλείψει τα σπίτια του λόγω των συγκρούσεων και των βομβιστικών επιθέσεων.

Καθώς κατεβαίνεις προς το νότο, συναντάς στα ανατολικά τους Igbo και τους Yoruba στα δυτικά. Εδώ είναι το γήπεδο του Ιησού. Μεγάλες πινακίδες διαφημίζουν τις προγραμματισμένες εκδηλώσεις που έχουν διάσημοι πάστορες ή πακέτα προσφοράς για να κατεβάσεις ομιλίες τους απεριόριστα .Εδώ, είναι μια από τις μεγαλύτερες εκκλησίες στον κόσμο. «Τα περισσότερα από τα μικρά ιδιωτικά αεροπλάνα του αεροδρομίου ανήκουν σε αυτούς τους πάστορες», μου λέει ο Jacob όταν ρώτησα αν το μεγάλο κτίριο που είδα στο δρόμο μου ήταν ένα γήπεδο. Προφανώς, ήταν μια εκκλησία. Για τους χριστιανούς εδώ, μια από τις άμεσες προτεραιότητες τους κάθε αρχή το υ μήνα είναι να δώσουν στον Ιησού το ένα ποσό για τον παράδεισο μέσω των εκπροσώπων του φυσικά.

«Ο πάστορας μου, μου είπε ότι θα βρω δουλειά λίγες μέρες πριν αρχίσω να δουλεύω για τους ΓΧΣ, το πιστευέις!?», είπε ο οδηγός ενώ διασχίζαμε τους κακόσυντηρημένους δρόμους με τις μεγάλες λακούβες. «Τότε είμαι βέβαιος ότι ο πατέρας μου θα ήθελε να μάθει αν θα μπορέσει ποτέ να με παντρέψει», του λέω και γελάμε.

Η ατμόσφαιρα εδώ είναι γκρίζα και γεμάτο σκόνη. Μία μίξη από την αφρικανική σκόνη και την ρύπανση από τα εργοστάσια και τις νταλίκες. Εδώ, υπάρχουν κέντρα και πόλεις και σπίτια φτιαγμένα από τσιμέντο. Οι γυναίκες φορούν σέξι ρούχα και είναι πιο ανεξάρτητες, αλλά πάντα ο στόχος ένας, να βρεθεί ένας πλούσιος σύζυγος. Επίσης, μερικά από τα κοινά ονόματα εδώ είναι Innocent (Αθώος), Thankgod (Ευχαριστώ τον Θεό),  Godson (Γιος του Θεού), Fineface (Καλό Πρόσωπο), Kingdavid (Βασιλιάς Δαυίδ), και πολλά άλλα που συνήθως ζωγραφίζουν στο πίσω μέρος των φορτηγών.

Στην μέση σχεδόν της Νιγηρίας, είναι η πόλη Abuja. Εδώ είναι το σπίτι μου και η πρωτεύουσα της Νιγηρίας. Εδώ ο Αλλάχ και ο Ιησούς μοιράζονται τη γη σχετικά ειρηνικά. Είναι μια κατασκευασμένη πόλη, που αναπτύχθηκε κυρίως στη δεκαετία του '80, και από το 1991 είναι η πρωτεύουσα της Νιγηρίας αντικαθιστώντας το Lagos, την πιο πολυσύχναστη πόλη. Παρά την προσπάθεια να της δώσουν μια αίγλη, υπάρχει πάντα κάτι περίεργο σε αυτή την πόλη όπου οι άνθρωποι έρχονται μόνο για δουλέψουν ή για να αναζητήσουν δουλειά. Τα Χριστουγέννα, όλοι επιστρέφουν στο σπίτι και η πόλη φαίνεται άδεια.

Οι τοπικές αγορές είναι υπολειτουργούν τις Κυριακές καθώς οι περισσότεροι πηγαίνουν στην εκκλησία. Στο σούπερ μάρκετ, μπορείς να βρεις σχεδόν τα πάντα από τα βασικά που χρειάζεσαι, αλλά θα είναι αρκετά ακριβά. Η πόλη έχει πολλά μπαρ και μουσικά κλαμπ με αφρο-ποπ μουσική, λίγες καφετέριες και κάποια εστιατόρια, αλλά με τους φίλους μου, προτιμούμε το Corner Shop. Είναι ένα τοπικό εστιατόριο που σερβίρει ψάρια BBQ και ένα δοχείο νερού για να πλύνεις τα χέρια σου. Δεν υπάρχουν πιρούνια ή χαρτοπετσέτες. Σερβίρουν μόνο ψάρια, τηγανιτές πατάτες και πικάντικη πολύ καυτερή σάλτσα! Το όνομα του μαγαζιού δεν το ξέρω, το λέμε Corner Shop γιατί είναι στη γωνία ενός δρόμου. Στην Abuja, οι περισσότεροι άνθρωποι μιλούν Pidgin English, άτυπα είναι η  εθνική γλώσσα. Πρόκειται για ένα συνδυασμό αγγλικών και τοπικών φράσεων που δημιουργήθηκε λόγω των βρετανών που έφθαναν στην χώρα και έπρεπε να συνεννοηθούν με τους τοπικούς εμπόρους.

Στους δρόμους, οι άνθρωποι σε χαιρετούν λέγοντας ‘Καλώς ορίσατε’ και επίσης μην εκπλαγείς αν σε ρωτήσουν «Πώς ήταν το βράδυ σου;», είναι ο τρόπος τους να πουν ‘καλημέρα’. Και αν κάτι πάει στραβά θα είναι ‘όχι wahala’ που σημαίνει ‘κανένα πρόβλημα’.

Πριν φτάσω στη Νιγηρία, ήμουν φοβισμένη, όλοι μου έλεγαν ότι δεν πρέπει ποτέ να εμπιστευτώ τους Νιγηριανούς, ότι οι άνθρωποι σκέφτονται μόνο τα χρήματα και ότι είναι διεφθαρμένοι. Και πράγματι ως ένα βαθμό είναι κάπως έτσι! Ακόμη και οι Νιγηριανοί στο λένε. Αλλά στην περίπτωσή μου, είδα μόνο την καλή πλευρά τους. Αυτή την πλευρά που με έκανε να χαμογελάω κάθε φορά που έφτανα στο γραφείο.

Σήμερα που τελιεώνειη αποστολή μου, σκέφτομαι ότι έκλαιγα από φόβο όταν έφτανα στη Νιγηρία και τώρα που φεύγω, κλαίω και πάλι, γιατί αφήνω πίσω μου ένα κομμάτι της καρδιάς μου που αγάπησε αυτή την χώρα που μπορεί έχει την δυνατότητα να είναι από τις πιο ευημερούσες χώρες του κόσμου αλλά η θρησκεία, η πολιτική, η διαφθορά και το διεθνές επιχειρηματικό ενδιαφέρον δεν δίνουν την ευκαιρία στον νιγηριανό λαό.

Find more about Nigeria