Nwya Saung beach. Μισή μέρα ταξίδι έξω από την Yangon

Ένα χωρίο χτισμένο πάνω σε χώμα και άμμο. Ένα χωριό που το ρεύμα είναι διαθέσιμο από τις 7 το απόγευμα ως τις 4 το πρωί. Ενώ το internet κάποιες ώρες το απόγευμα.

Αν κλείσεις τα μάτια σου όμως και μυρίσεις θα ακούσεις τον παφλασμό από τα κύματα και θα σου φέρει εικόνες από πέλαγος. Μόνο που εδώ είναι κόλπος του Ινδικού Ωκεανού.
Όλα είναι αγάπη...πως δεν το σκέφτηκα!!!

Σπίτια χτισμένα μέσα σε λίμνες, πάνω σε άμμο από χώμα και νερό. Ένα κομμωτήριο, με δύο καρέκλες και αφίσες της δεκαετίας του '80 πάνω σε έναν καθρέφτη, μερικά μαγαζάκια με στημένους πάγκους που πουλάνε τα τουριστικά είδη. Κοχύλια. Μόνο κοχύλια. Αυτά έχουν αυτά πουλάνε στους τουρίστες. Αυτό το χωριό είναι μια παραλία παντού. Ανάμεσα σε φοίνικες και σε ψηλά δέντρα που κάνουν σκιά, ανάμεσα σε σπίτια και σκουπίδια στοιβαγμένα, βγαίνω στην παραλία. Μια παραλία χιλιομέτρων με άσπρη απείραχτη άμμο. Εδώ το μέρος δεν θυμίζει Ελλάδα.

Στο βάθος ένα πλοίο του ναυτικού είναι αραγμένο. Παρατηρώ γύρω μου, καρέκλες πλαστικές αντί για ξαπλώστρες, κάτω μεγάλες ομπρέλες μαγαζιών που σερβίρουν χυμούς, τσάι, μπίρα και γαρίδες . Μυρίζει μια απόκοσμη ησυχία.

Οι λίγοι ντόπιοι κάνουν μπάνιο με τα ρούχα τους, μακρύ παντελόνι και μπλούζα. Μυρίζει άλλη εποχή.

Μια πινακίδα λέει πως κάποιος προσφέρει extreme sports. Μπροστά στέκονται σαμπρέλες από ρόδες σε μαύρο χρώμα στοιβαγμένες. Λίγο αργότερα κάποιες από αυτές θα παίζουν στην θάλασσα.

Στην άμμο, μπλέκονται κομμάτια από σπασμένα κοχύλια και καρύδες. Ο ήλιος είναι δυνατός.

Κλείνω τα μάτια και νιώθω ότι θα ακούσω τα τζιτζίκια... αλλά τίποτα. Κλείνω τα μάτια και νιώθω ότι είμαι  λίγα λεπτά κοντά στα «μέρη μου». Ευτυχισμένη στιγμή...

Στον γυρισμό σταματώ για φαγητό σε ένα μαγαζί. Γύρω μου κουρτίνες από κοχύλια, γνωστές μελωδίες ακούγονται με βιρμανικούς στίχους. Γίνομαι φίλη με τον ιδιοκτήτη και στο τέλος του ζητώ να μου γράψει στο τετραδιάκι μου «τι είναι αγάπη»

«Difficult, need time to think, come tomorrow”, μου λέει και με εκπλήσσει.

Την επόμενη μέρα το πρωί, περνάω από το μαγαζί του. Ευκαιρία για μια Pancake.

“Now, did you think about?” Τον ρωτάω.

Παίρνει το τετραδιάκι μου και αρχίζει. Λίγα λεπτά αργότερα, έχει ζωγραφίσει ένα σκίτσο.

«Τι είναι αγάπη?» μου λέει.

«Well, for me Love is Life ”του απαντώ.

«Και από που βγαίνει?»

Του δείχνω την καρδιά μου.

«Αν προσπαθήσεις να δώσεις απάντηση σε αυτό, να χρησιμοποιείς το μυαλό. Η αγάπη είναι στο μυαλό. Όλα από εκεί ξεκινούν.»

Κοιτάω το τετράδιο μου.

«Όλα είναι αγάπη, ο ήλιος, το φεγγάρι, οι άνθρωποι, η μοναξιά, η θάλασσα, το ψάρεμα...όλα είναι αγάπη» μου λέει.

Κοιτάω το τετράδιο μου.

Ένας ήλιος, ένα φεγγάρι, ένας άνθρωπος στην μια πλευρά, μια παρέα ανθρώπων στην άλλη, ψάρια... φτιάχνουν το πιo όμορφο σκίτσο στις σελίδες του.