PRIDE LGBT Φεστιβάλ, 2014 Μιανμάρ

Info : Όταν είχα πρωτοέρθει στην χώρα είχα δει κάποιους άντρες ντυμένους γυναίκες και μου είχαν τραβήξει την προσοχή. Πιο πολύ όμως μου είχε τραβήξει την προσοχή ότι κανένας άλλος δεν τους κοιτούσε περίεργα όπως εγώ. Το ίδιο συνέβη και στην Ταϊλάνδη που συναντάς πολύ πιο συχνά και πολλές φορές σε εξυπηρετούν  σε κάποιο μαγαζί οπότε και λίγο μπερδεύεσαι στο γένος που θα χρησιμοποιήσεις για να μιλήσεις μαζί τους.

Αργότερα έμαθα ότι ονομάζονται Lady Boys (Άντρες που ντύνονται γυναίκες) και Tomboys (το αντίθετο) και στην Ταϊλανδή τους αποκαλούν Kathoey (κατόις). Στην Ταϊλανδή πιστεύουν ότι το να είσαι Kathoey είναι ένα είδος καρμοτιμωρίας επειδή είχες «ταλαιπωρήσει» στην προηγούμενη ζωή κάποια γυναίκα (…χμ κορίτσια σους!) και επομένως οι οικογένειες είναι πιο υποστηρικτικές απέναντι τους για να τους κάνουν πιο μαλακή την τιμωρία σε αυτή την ζωή. Επίσης σε ορισμένα χωριά συνήθιζαν να μεγαλώνουν τον τελευταίο και πιο μικρό γιο μιας οικογένειας σαν γυναίκα, όταν δεν υπάρχει αδερφή (Κάτι που γίνεται και στο Αφγανιστάν…) με την λογική μεγαλώνοντας να μπορεί να φροντίζει την οικογένεια τους… Οι οικογένειες στην Ασία είναι πολύ δεμένες δια βίου και συνηθίζετε τα παιδιά να θυσιάζουν την προσωπική τους ζωή προκειμένου να στηρίξουν οικονομικά την οικογένεια τους.

Info: &PRIDE LGBT Festival (Lesbians, Gay, Bisexual, Transgender) 

14-15-16 November 2014, French Institute of Myanmar

Και βρεθήκαμε και εμείς και πριν βιαστείτε να σκεφτείτε διάφορα να σας πω ότι σε μια χώρα που οι επιλογές για διασκέδαση είναι σχετικά περιορισμένες, ένα φεστιβάλ με προβολή ταινιών και συναυλία ακούγεται πολύ ενδιαφέρον.

Documentaries από τις χώρες της Ασίας (Κίνα, Καμπότζη, Ταϊλανδή, Βιετνάμ, Βιρμανία) και ταινίες σχετικές με το θέμα. Το βράδυ του Σαββάτου θα ακολουθούσε η συναυλία και μετά μουσική.

Και αφού είδαμε ένα αρκετά καλοδουλεμένο ντοκιμαντέρ και ένα αρκετά στενάχωρο ταινιάκι, το πάρτυ ξεκίνησε. Στην σκηνή η τραγουδίστρια. Κόκκινο δαντελένιο μάξι φόρεμα, ψιλοτάκουνα και βλεφαρίδα κάγκελο, να  κάνει τα χορευτικά παύλα show (Ok to be honest θύμιζε λίγο εποχή Μπραβο Ρούλα, το cult στα pick του δηλαδή) και από κάτω όλος ο κόσμος να χορεύει.

Μαζί και εμείς, ανάμεσα σε Βιρμανούς, Γάλους, Ισπανούς και ένα σωρό expatriates που είχαμε μαζευτεί στο πάρτυ, Ομο, ετερό trans και bi χορεύαμε χωρίς περίεργα βλέμματα αλλά και χωρίς προκλητικές τύπου "get a room" εκδηλώσεις.

Και ξέρεις, πέρασα υπέροχα! Δεν ένιωσα ούτε μια στιγμή αμήχανα, περίεργα ή ότι κάποιου η συμπεριφορά με ενοχλούσε.

Όλοι χορεύαμε, ερωτευόμασταν, γελούσαμε και ήμασταν αγκαλιά και περνούσαμε ωραία. Και σκεφτόμουν πόσο περίεργο..αυτή η χώρα είχε δικτατορία τόσα χρόνια και έχουμε δημοκρατία άλλα τόσα, η πρόσβαση στην παιδεία είναι περιορισμένη και το επίπεδο πολύ πιο χαμηλό από το δικό μας και αυτό το «αγαπάτε αλλήλους» είναι σημαιοστολισμένο από την πρώτη δημοτικού παντού… τελικά τι πάει στραβά στην όλη κατάσταση…? Δεν ξέρω απλά προβληματίστηκα…

Αυτός είναι ο Bawa τον ρωτάω αν μπορεί να μου γράψει «τι είναι αγάπη» , χαμογελάει παιχνιδιάρικα και μου λέει, «είσαι έτοιμη για την απάντηση μου;» και μου δίνει το τετράδιο μου,

"Love is Tears"

«Μάλλον κάποιος σε έχει πληγώσει» του λέω και του χαμογελάω.

Μου γνέφει ένα διακριτικό «ναι» και δακρύζει,

«5 χρόνια τον αγαπώ» μου λέει.

Τον αγκαλιάζω και νιώθω ότι παρόλο που δεν με ξέρει έχει τόσο ανάγκη από μια αγκαλιά.

«Έχεις ζεστή καρδιά και θα βρεθεί κάποιος που θα το δει και θα σε αγαπήσει για αυτό».

«Φοβάμαι»

“Nα ελπίζεις και να έχεις πίστη σε εσένα" 

“Θα ελπίζω στο υπόσχομαι» Τον αγκαλιάζω και τον αφήνω να χορεύει, μόνος του ανάμεσα στο πλήθος.

Σας ορκίζομαι δεν είχε σχεδόν καμία διαφορά η αγκαλιά που έκανα με αυτή που έχω κάνει σε φίλες μου, μόνο μία. Ο Bawa την είχε πιο πολύ ανάγκη γιατί την είχε στερηθεί ακόμα πιο πολύ.

The Feeling: Αυτό που θέλω να πω είναι ότι εκείνο το βράδυ ήταν μια όμορφη γιορτή, ένα μικρό Gay Pride που κάποιες ομάδες διεκδικούν δειλά τα δικαιώματα τους.  Για εμένα η ομοφυλοφιλία δεν είναι διαφορετικότητα, είναι κάτι άλλο, όπως εγώ, όπως εσύ, όπως ο καθένας. Διαφορετικό γίνεται όταν εκφράζεται με ξεχωριστό τρόπο και κάποιες φορές υπερβολικό και εκεί είναι που γίνεσαι ο ίδιος διαφορετικός και εμπόδιο σε αυτό που διεκδικείς, να μην διαφέρεις.

Μπλέξαμε νομίζω… και είναι τόσο απλό…

Δεν με αφορά η διαφορετικότητα κανενός, αυτό που με νοιάζει είναι το δικό μου βλέμμα να μην κάνει δυστυχισμένο κανέναν και οι άλλοι να μην προκαλούν το βλέμμα μου. One way or another it must be love, respected by both sides.

iNFO: 

Κίνα: Το αντίστοιχο φεστιβάλ  γίνεται τόσο απαγορευτικά που ακόμα και οι παραγωγοί των ταινιών μαθαίνουν πληροφορίες λίγες ώρες πριν.

Ινδονησία: Τελευταία χρόνια που τα media έδωσαν διάσταση στο θέμα, η αστυνομία έγινε εώς και βίαιη. Τον τελευταίο χρόνο ο παπάς τους έδωσε την ευλογία και δήλωσε ανοιχτός στα θέματα αυτά.

Καμπότζη: Tomboys είναι αποδεκτά, Lady boys έχουν τρίτη τουαλέτα, και όχι ίσα δικαιώματα σε δουλειά, εκπαίδευση, περίθαλψη.