Σχολικό έτος 2015 - Photo Moments

First term has just finished!

Ιανουάριος – Ιούνιος 2015, το πρώτο term του σχολείου μόλις ολοκληρώθηκε.

Το σχολείο που δουλεύω είναι International.  Το team της Σιγκαπούρς όταν είχε έρθει να μας εκπαιδεύσει μας είχε δηλώσει: «Ξεχάστε μαρκαδόρους, μπογιές και χειροτεχνίες. Στηριχτείτε στην φύση και σε ότι μπορεί να κινητοποιησει την περιέργεια του παιδιού σε αυτήν. Το περιβάλλον είναι ο τρίτος δάσκαλος». Οι ηλικίες των μαθητών είναι από 18 μηνών εώς 4 ετών.

Οι μαθητές κατά την διάρκεια της χρονιάς ήταν 8... πέρασε περίοδος που είχα ένα μαθητή μόνο μέσα στην τάξη.

Στιγμές

Ο μικρός Herrick ήρθε την πρώτη μέρα, είναι δύο χρονών και στέκεται πίσω από την πόρτα που μόλις έχει κλείσει η νταντά του. Κλαίει και εγώ χαϊδεύω την πλατούλα του και την κοιλιά του για να τον ηρεμήσω ενώ του ψιθυρίζω «Its ok». Είναι η μόνη φράση που ίσως λίγο καταλαβαίνει.

Μια ώρα αργότερα ο Herrick σφίγγει την παλάμη του γύρω από το δάχτυλο μου και με κοιτάει νιώθοντας λίγο πιο ήρεμος.

Πριν δύο εβδομάδες συνάντησα την μητέρα του Herrick να μιλήσουμε για την πρόοδο του. «Στο σπίτι συνέχεια λέει το όνομα σας, thousands times refers to you” Μου λέει η μαμά του. «Τον ρώτησα «αγαπάς την δασκάλα σου» και μου είπε χαρούμενος «Ναι» ... Και εγώ ένιωθα ακόμα πιο χαρούμενη που το άκουγα.

O Herrick είναι δύο χρονών, όταν ήρθε καταλάβαινε μόνο Βιρμανικά. Για να περπατήσει τις πρώτες μέρες ήθελε την νταντά του, ενώ για να ζητήσει κάτι έβγαζε μικρές κραυγές και φωνήεντα για να του το πας στο χέρι. Τις περισσότερες ώρες της ημέρας τις περνάει με την νταντά του μια και η γονείς του δουλεύουν και κατά τα λεγόμενα της μαμάς του "αν πρέπει το απόγευμα να πάει σε κάποιο dinner", μπορεί να μην τον δει κάποια μέρα. Στην συνάντηση μου μαζί της, όταν ζήτησα από την μητέρα του να του λέει τα χρώματα και τα ζώα στα αγγλικά, της πρότεινα να χρησιμοποιεί και το skype ή viber κατά την διάρκεια της ημέρας για να βλέπει λίγο ο Heririck την μαμά του, μια και από την συμπεριφορά του είχα καταλάβει ότι του λείπει. Τo σημείωσε στην «το do» λίστα της. Το Πάσχα η οικογένεια του ταξίδεψε στις ΗΠΑ χωρίς τον Herrick. “Σκέφτηκα ότι θα ήταν κουραστικό ταξίδι για αυτόν” μου λέει στην συνάντηση μας και προσπαθώ να συγκρατήσω τον εαυτό μου να μην μαλώσω έναν ενήλικα που χρησιμοποιεί το επιχείρημα ενός παιδιού...

Σήμερα. Ο Herrick καταλαβαίνει τα περισσότερα που λέμε στην τάξη ενώ μπορεί και χρησιμοποιεί πολλές φράσεις από αυτές. Για να με πειράξει, φωνάζει «Μαγια» μια και το Maria ίσως να είναι πιο δύσκολο για αυτόν. Με φωνάζει, τον κοιτάω «τι είναι Ερρικάκο μου?» του λέω στα ελληνικά και γελάει!! Και ξέρουμε και οι δύο την ίδια στιγμή ότι έχουμε συνεννοηθεί. Προχθές λίγο πριν φύγει από το σχολείο έκλαιγε... γιατί δεν ήθελε να φύγει. Αγκαλίτσα και υπόσχεση να τον δω αύριο.

O  Leo είναι από την Αμερική και είναι και χαδιάρης. Κάνει «blink» τα ματάκια όποτε δεν έχει όρεξη να ολοκληρώσει την δραστηριότητα μας και λέγοντας “Leo sleep” ξαπλώνει στο πάτωμα. “Maro do it” είναι το σύνθημα για να καταλάβεις ότι θέλει βοήθεια. Τελευταία τραγουδάει κιόλας... ότι του έρθει, λέξεις, φράσεις, παιδικά τραγούδια... λίγο πριν το σχόλασμα τραγουδάμε «If you are happy and you know it take your bag” και ο μικρός που η τσάντα του είναι ίσως όσο το μπόι του, παλεύει με πείσμα να την περάσει μόνος του στους ώμους. Είναι η σειρά του "Leo do it".

Ο Roung Pen κάνει παρατήρηση στον Victor «Don’t push Victor» και κάθε φορά έχει και ατελείωτες ιστορίες να σου πει από το σπίτι του στην Σιγκαπούρη.

Η Candy κοιτάει τα γαλανά μάτια του Leo και φοβάται μια και δεν έχει ξαναδεί και ψιθυρίζει στην local teacher να μην την κοιτάει.

H Htet είχε ενθουσιαστεί με το ψαράκι που τους πήρα. Το κοιτάει κάθε πρωί.

Ο Nemo, το ψαράκι μας, πέθανε (αφού ο φύλακας το τάισε μια μέρα δυο κουταλάκια φαγητού...) και ο πρώτος που το είδε ήταν ο Roung Pen.

“It is dead” μου λέει. Όχι του λέω κοιμάται «Noooo, it is dead!» και κάπου εκεί σκέφτομαι τον Σαββόπουλο που τραγουδάει «Πως να κρυφτείς από τα παιδιά...»

O Victor έρχεται κάθε μέρα με ένα παπιγιόν.. Ανάλογα τα ρούχα του. Κόκκινο κίτρινο...μέχρι και πορτοκαλί είχε...

Οι δίδυμες Thai Lan και Thai Ntzi ...πάντα με τα ίδια ρούχα, ίδιο χτένισμα, ίδιο μπουκαλάκι νερό...και να ήθελα να ξεχωρίσω ποια είναι ποια....αδύνατον.

Και μετά είναι οι assistants-locals teachers. Η Kan, η Ester, η Hazel, η Su.

Με τις Hazel και Ester δουλεύουμε μαζί. Η Hazel είναι λίγο lazy, το λέει και η ίδια «Δεν κάνω κάθε μέρα μπάνιο» «Γιατί?» την ρωτάω, «Γιατί είμαι lazy» μου λέει και γελάει. Tις πρώτες μέρες του σχολείου ήθελε να παραιτηθεί γιατί ο μπαμπάς της ήταν άρρωστος και ήθελε τις τελευταίες στιγμές να είναι μαζί του. «Φύγε και έλα όποτε θες» της είχα πει και ο διευθυντής είχε συμφωνήσει. Τις επόμενες μέρες ήμασταν όλοι δίπλα της. Με υπομονή και κατανόηση.H Ester στον ελευθερο της χρόνο διαβάζει αγγλικά. Μου ζήτησε να φέρω κάποιο φόρεμα όταν θα γυρίσω από Ελλάδα  “lIke yours, I really like them” . Της πρότεινα αντ΄ αυτού να τους πληρώσω τα μαθήματα αγγλικών που θέλουν να κάνουν.

Πληρώνονται 120$ το μήνα, δουλεύουν περισσότερο από εμένα, έχουν υπομονή και είναι χαμογελαστές.

Στον διευθυντή είπαν ότι νιώθουν πως μαζί μου ανήκουν σε ομάδα και ότι μπορούν να παίρνουν πρωτοβουλίες. Και όταν το ακούω νιώθω περήφανη που κατάφερα δυο κουλτούρες τόσο διαφορετικές να τις ενώσω και να τους δώσω δύναμη και ενέργεια.

Όταν πρότεινα στην Ester να της πληρώσω τα μαθήματα των Αγγλικών που θέλει να κάνει, που κοστίζουν όσο ένας μισθός της, μου αρνήθηκε και μου εξήγησε πως στην Myanmar υπάρχουν άλλα παιδιά που δεν δουλεύουν. Εκείνη έχει σκεφτεί ότι αν βάζει 5$ το μήνα στην άκρη θα συγκεντρώσει το ποσό.

Κάναμε γιορτές, παίξαμε μπουγέλο, ζωγραφίσαμε, είπαμε τις πρώτες λέξεις άλλοι στα αγγλικά, άλλοι στα Βιρρμανέζικα και άλλοι στα Ελληνικά ένα «σ’αγαπώ» και ένα «γεια σου», χορέψαμε, φτιάξαμε σπίτι απο χαρτόκουτο, χαιρετίσαμε τον Nemo, στείλαμε γράμμα στους γονείς... κάναμε πολλά. Το πιο σημαντικο όμως που έγινε είναι ότι προσπαθήσαμε.

Ο μικρός Herrick προσπάθησε να σταθεί στα πόδια του χωρίς την nanny και τώρα τρέχει.

Ενώ το καλοκαίρι θα πάει μαζι με την μαμά του διακοπές. "Μετα την κουβέντα μας, το ξανά σκέφτηκα" μου λέει η μαμά του. Και εκείνη θα προσπαθήσει.

H Ester προσπάθησε να με καταλαβαίνει όταν της μιλάω αγγλικά και τώρα πια περήφανη μου λέει ότι κάνουμε ολοκληρωμένο διάλογο.

Η Hazel προσπάθησε να ξεπεράσει τον θάνατο του μπαμπά της και να ξαναβρεί τους ρυθμούς της. Δεν ξέρω αν τον ξεπέρασε αλλα πια είναι το πειραχτήρι μας.

Και εγώ προσπάθησα να είμαι μια καλή δασκάλα. Κάποιες φορές να αμφισβητώ τον εαυτό μου και άλλες φορές να μου θυμίζουν οι μαθητές μου και οι ομάδα μου πως τα καταφέρνουμε. Προσπάθησα να βρω τρόπους να επικοινωνήσω μαζί τους, να νιώσουν οικία με την ξένη κυρία και όταν κάποιος μαθητής έκλαιγε προσσπάθησα με τις λίγες κοινές λέξεις που ξέραμε να τους εξηγήσω και να τους ηρεμήσω.

Όλοι προσπαθήσαμε και για τον καθένα η προσπάθεια απαιτούσε δύναμη και πολύ υπομονή. Και αυτό είναι που μένει ανάμεσα σε χρώματα, ζωγραφιές, χειροτεχνίες και πύργους από πολύχρωμα τουβλάκια.

Και αν το να χτίζεις πολύχρωμα τουβλάκια σε κάποιον φαντάζει ευκολάκι τότε ρωτήστε τον Herrick και θα σας εξηγήσει με απλά αγγλικά. “You can try”.